مداد رنگی
اوهو اوهو (صدای صاف کردن گلو)
خب من اولین باره که دارم اینجا پست میذارم. ابتدا لازم می بینم سلامی عرض کنم خدمت بنده و شما و اونا؛ بعدم اینکه من خوبم شما چطورید و از این حرفا.
از اون جایی که من خیلی به مداد رنگی علاقه دارم؛ اولین پستم رو با علاقه م آغاز می کنم و خدمت شما عارضم که مداد رنگی مرغوب باید چند تا ویجه گی(!) داشته باشه:
اول و مهم تر از همه اینکه مغزی ش باید نرم باشه تا به راحتی روی کاغذ کشیده بشه. مداد رنگی ای که نوکش سفت و خشن باشه موقع رنگ کردن خط های ناهماهنگ به جا میذاره که اصلا خوب نیست. تازه برای اعصاب اون دسته از آدمایی که حساس هستن هم ضرر داره. چون وقتی نوک سفت مداد رنگی رو روی کاغذ می کشیم انگار داریم کاغذ رو خراش میدیم و چندشمون میشه و ...
دوم اینکه مداد رنگی خوب باید خوب رنگ بده. یعنی مثلا اگه خورشید نقاشی تو رنگ کردی، بعد که نگاش میکنی تو دلت نگی «آخی؛ الهی... خورشیدم چرا رنگش پریده؛ نکنه مریضه؟؟!!!»... معمولا مداد رنگی هایی که ویژگی اول رو دارن، ویژگی دوم رو هم دارن و برعکس!
سوم اینکه مداد رنگی باید رنگش پایدار باشه. یعنی اگه رنگ کردی و روش دست کشیدی فرت رنگش پخش نشه!
چهارم اینکه باید نوکش مقاوم باشه. یعنی با یه فشار کوچیک روی کاغذ زرتی نشکنه یا خرد نشه!
پنجم اینکه باید مغزی ش یک دست باشه. اون دسته از مداد رنگی هایی که وقتی نوکش رو می تراشیم، مغزش تیکه میشه و در میاد و مجبوریم دوباره بتراشیم، این ویژگی رو ندارن.
شیشم هم اینکه رنگاش خوشگل باشه!
و نکته ی مهم اینه که اصولا خیلی کم پیش میاد که یه مداد رنگی همه ی این ویژگی ها رو با هم داشته باشه. پس اول مداد رنگی رو می خریم که ویژگی های مهم تر رو داشته باشه. به عقیده ی من ویژگی های اول، دوم و پنجم مهم ترین ویژگی ها هستن.
خب، و اما اینکه چه مارکی بخریم و چه مارکی نخریم.
اول بگم که مارک "پگاه" که معمولا روی جعبه هاش به انگلیسی نوشته "PEGAH" رو اصلا نخرید. چون مهمترین ویژگی ها، یعنی ویژگی های اول و دوم رو نداره. مغزی ش خیلی سفته، هرچی زور بزنی رنگ دلخواه رو نمیده، یه سطح بزرگی رو اگه بخوای رنگ کنی خطوط خراشیدگی رو به وضوح توش می بینی، رنگش با یه دست کشیدن آروم به راحتی پخش میشه، یه کم فشار بدی نوکش خرد میشه و رنگاش هم چنگی به دل نمی زنن. تنها خاصیتی که این مداد رنگی داره اینه که تقریبا راحت تراشیده میشه!!! پس مارک پگاه رو اصلا نمی خریم.
بعد مارک "مارکوپلو" یا همون "marcopolo" هست که کمی از پگاه بهتره. اما بازم خوب نیست و توصیه من اینه که نخرید. چون این مداد رنگی روی همه ی کاغذها خوب رنگ نمیده! یعنی ممکنه توی یه دفترت نقاشی کنی و خوب رنگ بده، توی یه دفتر دیگه نه. والا نمی دونم علتش چیه، شاید مثل بعضی از آدما که به بعضی از فصل ها آلرژی دارن؛ این مداد رنگی هم به بعضی از کاغذها آلرژی داره!!! دوم اینکه معمولا خوب تراشیده نمیشه. گاهی شده که تراشم رو شکونده ولی تن به تراشیده شدن نداده!!! نوکش بیشتر به زبری میزنه تا نرمی و با یه فشار مختصر روی کاغذ میشکنه. ولی رنگش پخش نمیشه. در کل خوب نیست. نخریم بهتره.
بعد یه مارکی هست به اسم "گلدفیش" یا به عبارتی "Goldfish". این مداد رنگی بهترین مداد رنگی ای هست که من تا حالا دیدم. نمیگم بهتر از این نیست اما خیلی خوبه. نوکش فوق العاده نرمه، روی سطوح مختلف و حتی بعضی سطوح براق خوب رنگ میده، نوکش به راحتی نمیشکنه، رنگش پخش نمیشه، یک دست رنگ میکنه و رنگ های قشنگ و چشم نوازی هم داره. تنها بدیش اینه که بعضی از رنگ هاش(نه همه شون) موقع تراشیدن اذیت میکنن و هی نوکشون میفته. واسه من بنفشش اینطور بود فقط. وقتی که رنگای دیگه این قدری بودن: ___________ بنفش شده بود این قدری: ____ بس که تراشیدمش. پس مداد رنگی Goldfish رو میخریم.
مداد رنگی دی.پیکاسو و فابرکاستل هم خوبه اما شخصا استفاده نکردم.
یه نکته ی اخلاقی هم بگم: هیچ وقت مداد رنگی هاتون رو از دو طرف نتراشید. میره تو چشتون کور میشین!!!
ادامه مطلب هم دو تا عکس هست از علاقه ی شدید اینجانب به مداد رنگی!